Aile içinde madde kullanan bir bireyin olması aile sistemini bütünüyle olumsuz etkilemektedirler. Bütün aile yaşamını bağımlılık olgusu etrafında şekillendirmek zorunda kalmaktadır. Bağımlılıklardan uzak durmak için ailelere büyük bir görev düşmektedir.
Bu görevleri açıklamak gerekirse:
- Onun farklı olduğunu kabullenmeniz gerekmektedir. Evdeki diğer çocuklarınızdan farklı davranabilir, farklı tepkiler gösterebilir. Aile çevresinde böyle bir çocuk görmediğinden yakınır. Onun zaten farklı bir çocuk olduğu için madde kullanmaya başladığı unutulmamalıdır.
- Anne ve baba madde kullanan bir çocukları olduğunda duygularını kontrol etmek zorundadır. Hata aramak yerine, sorunun çocuklarıyla aralarındaki ilişkide olduğunu kabullenmelidirler.
- Anne ve baba Ümitsizliğe kapılmak yerine bu durumu çözmek için işlevsel yollar aramalıdır.
- Anne ve baba çocuğuna sınırlar koyabilmelidir. Bu çocuklara aileler sınır koymakta zorlanmaktadır. Aile yeni yöntemler deneyerek, çocuğun kurallara uymasını sağlamalıdır. Bu kuralların baskı şekilde uygulanmasını sağlamaktan çok ortak bir yol geliştirmeye çalışılmalıdır. Bunun için gerektiğinde profesyonellerden destek alınmalıdır.
- Çocuğun kendi sorumluluğunu alması sağlanmalıdır. Madde bağımlısı olanlarda sorumluluk alma ve sorumluluklarını yerine getirme becerisi düşüktür. Bu durumda sorumluluklar başkasına yüklenmeye çalışılır. Böylece tüm sorumlulukları başkası yerine getirir ve madde bağımlısı yaşamının sorumluluğunu almaz, madde kullanmaya devam eder. Kendi bedenlerinin sorumluluğunu da almadıkları için madde kullanımı kendine ne kadar zarar verirse versin madde kullanmaya devam ederler.
- Aileler beklentilerini düşürmelidir. Anne ve babanın ilk olarak amacı çocuğun zarar görmesinİ azaltmak olmalıdır. Çocuğunun bambaşka biri olmasını istemek bir hedef olamaz. Bunun içinde de ilk olarak onun farklı olduğu kabul edilmelidir.
- Anne ve baba bağımlılık olgusuyla başa çıkabilmek için yeni beceriler kazanmak zorundadır. Mesela çabuk öfkelenen bir yapıları varsa, öfkesini kontrol etmeyi öğrenmelidir. Çatışmaları yönetme konusunda da kendilerini geliştirmelidir. Bu durumda da gerektiğinde profesyonellerden destek almalıdırlar.
- Anne ve babaların uyguladıkları yöntemler başarısız olduğunda bunu kabullenmeli ve yeni stratejiler geliştirmelidir. Başarısız olan yöntemleri sürekli denemek sadece vakit kaybıdır. Bu yöntemler bir kenara bırakılmalı ve farklı yöntemlere başvurulmalıdır.
- Anne ve babalar ergenliğinde verdiği o isyankar yapıyı ve uyuşmazlığı yönetebilmelidir. Anne ve baba değişmeye başladıkça, ergen de değişmeye başlayacaktır.
- Anne ve baba çocuğuyla arasındaki iletişimin kapasitesini arttırmalıdır. Yapılan araştırmalarda ebeveynler çocuklarının madde kullandığını çok sonradan farketmektedir. Bu durum anne ve babanın çocuğuyla arasındaki iletişimin düşük olduğunu göstermektedir. İyi bir iletişim için iyi bir dinleyici olmamız gerekir. Dinlemek konuşmak değil, karşıdakini anlamakdır.
- Anne ve baba hayatını sadece o çocuğun üstüne odaklamamalıdır. Bir taraftan çocuğuyla uğraşırken bir taraftan da hayatını sürdürmelidir. Bu şekilde anne ve baba kendilerini ve diğer çocuklarını koruyabilir. Bu şekilde yol aldıklarından uzun süreli olarak madde kullanan çocukla uğraşabilirler. Yoksa diğer türlü hemen yorulurlar ve yarı yolda kalırlar. Tabi bir de madde kullanan çocuk üstündeki ilgiyi kaybetmemek için de madde kullanmaya devam edebilir.
- Madde kullanan çocuğu sürekli suçlamak ve kötü yanlarına odaklanmak bize başarıyı getirmez. Bu nedenle de bağımlı bireyin olumlu davranışları da görülmelidir. Kimi zamanlarda olumlu davranışları ödüllendirilmelidir. Hep kötü davranışlara konsantre olmak yerine iyi davranışlara da konsantre olunmalıdır.
